شعری بلند در چشمهایم جامانده

شعری بلند در چشم‌هایم جامانده،
به اندازه‌ی تمام رویاهای
نیمه‌تمام خواب‌هایم،
به تلخیِ بغضی آرام میان لبخندهایم،
به وسعتِ نگاهِ گره‌خورده‌ام
به دستگیره‌ی در!
به بلندای اشکی سرازیر بر گونه‌هایم،
به اندازه‌ی تو،
و داستان نیامدنت...
که گاه لبریز می‌شود شعر کوتاهی می‌زاید
و تو باز هم نیستی!

#عاطفه_ارزانی