لحظه ها را حبس می کنیم

.
لحظه ها را حبس می کنیم
در یک عکس
تا خاطره اش بچسبد تا ابد
زیر دندان های زمان
نگاهی را گاهی
بایگانی می کنیم
در انبار حافظه
تا حسرتش بماند یک عمر
به دل نازک نارنجی مان
زندگی را روی سر خودمان
آوار کرده ایم
که یک روز
که یک لحظه
که یک نگاه
که نیست
که هیچ گاه نبوده
خودمان هم می دانیم
که چقدر بی منطق شده ایم
و کاری
از دست شعر هم بر نمی آید
کاش دست کم
احساسات قاب عکس را
به بازی نمی گرفتیم