رفتی ولی به پرده دلرد پای توست

رفتی ولی به پرده دل،رد پای توست...
آیینه ی شکسته دلان، در صدای توست...
ما را به خون کشاندی و لب وا نمیکنی!
این ناله ها ز حسرت آن نغمه های توست
با ما ببین تو با دم گرمت چه کرده ای
در سینه های سوخته عشاق هوای توست
بیگانه با صدای تو هرگز کسی نبود
پرسیدم از جهانی و گفت:آشنای توست
دیگر غزل چگونه به آواز بدل شود؟!
یک نسبتی میان غزل با نوای توست...
آخر چه با نبودنت اهل هنر کنند...
با این غمی که تا به قیامت به جای توست..
قارون اگر رسیده به گنج مراد خویش..
در آرزوی حنجر همچون طلای توست..
گفتم چرا تو رحم به عزیزت نمی کنی؟!
این کمترین شکایت من از خدای توست..
من روزه ی سکوت نگرفتم که بشکنم...
تنها دلیل روزه ی من ، ربنای توست...
عمری ز جان و دل تو بخواندی برای من
من نیز اگر ز دل بنویسم برای توست.

تقدیم به روح بلند استاد شجریان
اسطوره تکرار نشدنی موسیقی ایران...

مهرداد رستم آبادی