وقتی برگشت،احساس کردم تمام دنیا را به من بخشیدند...

وقتی برگشت،احساس کردم تمام دنیا را به من بخشیدند...
وقتی تماس گرفت دلم ریخت...
وقتی حرف می زد و در کلمه هایش ، در صدایش، در حس بین حرف هایش هزاران دوستت دارم و مرا ببخش که بد کردم و امیدوارم رابطه مان باز از سر گرفته شود و به روال سابق برگردد موج می زد؛ لبخند زدم !

اما...نه...
لحظاتی بعد که به خودم آمدم،دیدم لبخند کوچک و شیرین روی لب هایم جای خود را به پوزخند سپرده.
دیدم همه ی شور و اشتیاقی که در صبح ها و ظهر ها و عصرها و شب ها و کلا روزگار نبودنش، نسبت به بازگشت و شروع دوباره ی رابطه داشتم جای خود را به سردی و عدم اعتماد سپرده...
دریافتم دیگر حتی حس انتقام ندارم و فاجعه اتفاق افتاده...
و فاجعه در رابطه چیزی نیست جز "بی تفاوتی"

همه ی اینها را نوشتم که بگویم آدمهایی که یک بار ترکتان کرده اند را دوباره شروع نکنید...
آدمهایی که یک بار ترکشان کرده و کنار گذاشته اید را دوباره شروع نکنید...

محال است حستان دوباره به باشکوهی حس سابق شود
قرار هم باشد باز احساس علاقه ی سابق به سراغتان بیاید، پوستتان کنده خواهد شد؛
پوستتان کنده خواهد شد تا بتوانید اعتماد از دست رفته را به رابطه تان بازگردانید و پل های خراب شده را دوباره بسازید
آدمهای تمام شده را دوباره شروع نکنید، از من به شما نصیحت

توان و اراده و عشق دوباره گیها را اگر دارید، باشد !
بسم الله...
این شما و این میدان...