ولی من دلم لَک زده واسه دوست داشته شدن. مثل اون وقتایی که

ولی من دلم لَک زده واسه دوست داشته شدن. مثل اون وقتایی که آدم دلش قرص میشه که یکی دوستم داره...
یکی برای آرامشم تو طوفان دست و پا میزنه، مثل اون وقتایی که تو اوج خستگی تمشکای درختای تو حیاط بهم چشمک میزنن، مثل اون وقتایی که یکی با دیدن پلی لیستم و حال و هوای آهنگام میفهمه چی میگم، مثل اون وقتایی که لباس نو میپوشی و یکی هست که بهت بگه چقدر بهت میاد! چقدر قشنگ شدی!
یا مثل اون وقتایی که توهم مشتاقِ نوشتن حست نسبت به من باشی...
ولی خب مثل اون وقتا دیگه پیدا نمیشه، فکر کنم یادم رفته طعم دوست داشته شدن واقعی چجوریه!