بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
نقطه اتفاق و وحدت :
پس مطابق هر مذهبی، نقطه اتفاق و وحدت، وجود مبارک امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام است. چرا که در وصایت و امامت و ولایت ایشان هیچ یک تردید نکردند، بحث در مقوله‌ خلافت بود که بالاخره ختم به ایشان گردید و همه مجدداً دور یک محور جمع شدند. لذا در خصوص شیعه و سنّی، فرد مسلمان تحقیق بکند یا نکند، خدا هیچ راهی جز اتصال به امیرالمؤمنین علیه السلام باقی نگذاشته است.
پس از امیرالمؤمنین علیه السلام چه؟ آیا اهل سنت معاویه را بر امام حسن مجتبی علیه السلام و یا یزید ملعون را بر امام حسین علیه السلام ترجیح می‌دهند و یا برتر می‌دانند؟! اصلاً چنین نیست.
آیا خلفای کافر، جائر، فاسق و فاسد اموی و عباسی را سنّی می‌دانند چرا که اهل بیت علیهم السلام را به شهادت رساندند؟ اصلاً چنین نیست.
تفاوت : پس چه تفاوتی بین شیعه و سنّی به جز جوسازی‌ها، فشارها، دروغ‌ها، افتراها و غفلت‌ها باقی ماند. اگر بگویند: فقه اهل تسنن با اهل تشیع اختلاف دارد! می‌گوییم: فقه هر چهار مذهب اهل تسنن نیز با یک دیگر اختلاف دارند و اختلاف فقهی، دلیل بر جدایی و افتراق و اختلاف نمی‌باشد؛ مگر امروزه اگر کسی مقلد این مرجع فقهی باشد و یا آن، دو مذهب متفاوت تلقی می‌شوند؟ هر کس به فقه خودش عمل می کند. مهم شناخت، فهم و باور اصول است.
تابعیت و انتخاب :خداوند متعال که خالق زمین و آسمان‌ها، مالِکَ المُلک و ربّ العالمین است، هیچ مرز،تفاوت وفضیلت جغرافیایی، نژادی یا زبانی برای اشخاص یا اجتماعات قائل نشده است، بلکه همه مخلوق او هستند و خطوط مرزی را با تقوا مشخص کرده است.
در روز معاد و قیامت نیز مردم را در محشر، بر اساس ملیت آنها دسته‌بندی نمی کنند و در بهشت و جهنم نیز جایگاه مخصوصی برای ایرانی‌ها، ترکیه‌ها، اعراب، امریکایی‌ها و چینی‌ها در نظر گرفته نشده است. همه از خاک درآمده و به خاک می‌روند و نزد پرودگار عالم، محشور می‌شوند، منتهی هر گروهی، با امام و پیشوای خودش که در دنیا از او پیروی و تبعیت می‌کردند، فراخوانده شده و پشت سر او قرار می‌گیرند و همان‌جایی می‌روند که امام و پیشوای‌شان برده می‌شود.
يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُوْلَـئِكَ يَقْرَؤُونَ كِتَابَهُمْ وَلاَ يُظْلَمُونَ فَتِيلاً - روزى كه هر گروهى از مردم را با پيشواى خود كه از وى پيروى داشته‏اند - و با كتابی که پیروی کردند و با کتاب اعمال‌ شان فرامى‏ خوانيم. پس كسانى كه كتاب عمل آنها به دست راست شان داده شود آنها كتاب خود را مى‏خوانند،(ادامه دارد...)