ناوسروان شهید محمدرضا مرادی
شهادت= ۸ مهر ۱۳۵۹خرمشهر
مسئول تفنگ ۱۰۶ بود که در مقاومت سی و چهار روزه خرمشهر در نبردی عاشورایی سرش قطع شد و به شهادت رسید.
شهید تکاور محمدرضا مرادی فرمانده تفنگ های 106 با افرادش در پلیس راه خرمشهر، راه تانک های دشمن را سد کرده اند.
.
ماجرای دلاوری و شهادت شهید مرادی از زبان ناخدا هوشنگ صمدی:
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺭﺿﺎ ﯾﮑﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺑﯽ ﺻﻔﺘﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﯼ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻢ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻟﻢ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭ ﺑﺮﻭﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻣﭗ ﺟﺎﺩﻩ ﺯﺩﻡ ﺭﺿﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻠﯿﮏ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ :
- ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺎﺧﺪﺍ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻔﺴﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮﺏ ﺟﺎﺩﻩ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﺗﺶ ﮐﻨﻢ
- ﺭﺿﺎ ﺟﺎﻥ ﺑﻤﻮﻥ ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻡ
- ﻧﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﺁﻣﺎﺩﺱ ﺍﻻﻥ ﻣﯿﺎﻡﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﺧﯿﺰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ 106 ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺮﻭﺩ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ، ﮔﻮﯾﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﻠﯿﮏ ﺗﺎﻧﮏ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺿﺎ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ ﺩﯾﺪﻡ ﺭﺿﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﻭﯾﺪﻥ ﺍﺳﺖ . ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭ ﺩﻭﯾﺪﻡ ﻭ ﭘﯿﮑﺮ
ﺑﯽ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻣﯿﺰﺩ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ ، ﺭﺿﺎ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺍﯾﻦ
ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﻟﯿﺮ ﺭﻭ ... ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ
ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺠﻤﻪ ﯼ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺁﺗﺶ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ.
جای پایتان تا ابد در خرمشهر ماندگار شد.
#تکاوردریایی
#تیپ_تکاوران_دریایی_بوشهر
#ارتش
#نیروی_دریایی
#خرمشهر
#نداجا
#کلاه_سبز
#کماندو
مسئول تفنگ ۱۰۶ بود که در مقاومت سی و چهار روزه خرمشهر در نبردی عاشورایی سرش قطع شد و به شهادت رسید.
شهید تکاور محمدرضا مرادی فرمانده تفنگ های 106 با افرادش در پلیس راه خرمشهر، راه تانک های دشمن را سد کرده اند.
.
ماجرای دلاوری و شهادت شهید مرادی از زبان ناخدا هوشنگ صمدی:
ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺭﺿﺎ ﯾﮑﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺑﯽ ﺻﻔﺘﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﯼ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻢ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻟﻢ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭ ﺑﺮﻭﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻣﭗ ﺟﺎﺩﻩ ﺯﺩﻡ ﺭﺿﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻠﯿﮏ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ :
- ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺎﺧﺪﺍ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻔﺴﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮﺏ ﺟﺎﺩﻩ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﺗﺶ ﮐﻨﻢ
- ﺭﺿﺎ ﺟﺎﻥ ﺑﻤﻮﻥ ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻡ
- ﻧﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﺁﻣﺎﺩﺱ ﺍﻻﻥ ﻣﯿﺎﻡﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﺧﯿﺰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ 106 ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺮﻭﺩ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ، ﮔﻮﯾﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﻠﯿﮏ ﺗﺎﻧﮏ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﺿﺎ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ ﺩﯾﺪﻡ ﺭﺿﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﻭﯾﺪﻥ ﺍﺳﺖ . ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭ ﺩﻭﯾﺪﻡ ﻭ ﭘﯿﮑﺮ
ﺑﯽ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻣﯿﺰﺩ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ ، ﺭﺿﺎ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺍﯾﻦ
ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﻟﯿﺮ ﺭﻭ ... ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺭﻭﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ
ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺠﻤﻪ ﯼ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺁﺗﺶ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ.
جای پایتان تا ابد در خرمشهر ماندگار شد.
#تکاوردریایی
#تیپ_تکاوران_دریایی_بوشهر
#ارتش
#نیروی_دریایی
#خرمشهر
#نداجا
#کلاه_سبز
#کماندو
۱۶.۲k
۰۹ مهر ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.