دوباره شب شد و دلم غزل بان مکند

دوباره شب شد و دلم غزل بہانہ مےکند
و فكر او کہ لحظہ اے مرا رها نمےکند

دوباره بغض لعنتے کہ گیر کرده در گلو
و سرگشاده زخمہ اے کہ او دوا نمےکند

دوباره مانده ام من و سوال هاے بےجواب
دوباره یاد او مرا پر از ترانـہ مےکند

اگر چہ در خیال من همیشہ راه مےرود
بہ میم ِمالکیتے مرا صدا نمےکند

و حدس مےزدم کہ بےبہانہ مےرود شبے
قلم ولے بہ شوق دیدنش چہ ها نمےکند

دوباره شب سحر شد و غزل تمام شد ولے
بہ دل نوشته هاے من کہ اعتنا نمےکند...

#خاصترین