بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت چهارم :
اگر او رابخوانند،دعاهایشان را مستجاب میگرداند و البته از گناهانشان می‌ گذرد؛ که اگر قرار بود نگذرد، آدمی با اولین گناه در محضر او، مستحق هلاکت و عذاب می‌گردید و اساساً دیگر هیچ کسی روی زمین باقی نمی‌ماند: وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَى ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِ بَصِيرًا -و اگر خدا مردم را به سزاى آنچه انجام داده‌اند مؤاخذه می‌کرد به جرم‌شان می‌ گرفت، هيچ جنبنده‏‌اى را بر پشت زمين باقى نمى‏‌ گذاشت؛ ولى تا مدتى معين مهلت‌شان مى‏‌ دهد و چون اجلشان فرا رسد خدا به كار بندگانش بيناست.(سوره فاطر آیه 45)
بنابراین،اگر به خود و هر چه که هست بنگریم،نشانه‌های رحمت خداوند رحمان و رحیم است و اگر کسی چشم خود را ببندد و ناشکری نماید، نباید بگوید که چرا خدا نشانه‌های رحمتش را نشان نمی‌ دهد؟!
ابلیس لعین، به جای آن که خداوند متعال را سبحان بداند، خود را از هر غیب و نقصی مبرا دانست و گناه گمراهیش را متوجه خدا ساخت و گفت: تو مرا اغفال کردی؛ برخی از مردمان نیز به جای آن که -ظَلَمتُ نَفسی - به خودم ظلم کردم بگویند، خداوند سبحان را متهم می‌سازند و به او افترا می‌بندند! پس بسیار مراقب باشیم.(پایان)