زبان حال امیرالمؤمنین علی علیه السلام

زبان حال امیرالمؤمنین علی علیه السلام

چه کنم بی تو اگر زنده بمانم ، چه کنم
کاش می شد که در این شهر نمانم ، چه کنم

تا سحر خواب نداری و دعا گوی منی
شده بیماری تو قاتل جانم ، چه کنم

مَردم از گریه تو خسته ، تو از گریه من
اشک از دیده ز داغت نفشانم ، چه کنم

من که صدها گره کور به دستم وا شد
گِرِه ام روی گره خورده ندانم ، چه کنم

حاضرم جان بدهم چهره خود باز کنی
گرچه شرمنده از این روی نهانم ، چه کنم

تا مغیره رسد از راه حسن می لرزد
من به حال پسرم بس نگرانم ، چه کنم

گیرم از کوچه به یادت رفت و آمد نکنم
با در سوخته خانه ندانم، چه کنم

ای زمین خورده ، علی هست زمین خورده ی تو
بیش از این نیست به تن ، تاب و توانم ، چه کنم

به یقین حرف دلم بود که «انسانی» گفت:
«من زمین خورده ترین مرد زمانم ، چه کنم»