جمعهها را باید قاب گرفت

جمعه‌ها را باید قاب گرفت
درست مثل همان عکس های قدیمی و خاک گرفته ی روی دیوار.
انگار جمعه ها ماندگار ترین روزهای آفرینش اند...
تلخی ها و شیرینی هایش، قاب می شود و می چسبد به دیوار خانه ی دلت. مثل لبخند های مادر بزرگ در آن عکس قدیمی. یا مثل گریه های من در آغوش مادر ، که با دیدنش در عکس های قدیمی، همیشه لبخند می زنم.
مرد و زن هم ندارد...
جمعه ها باید کسی را داشته باشی که تو را در آغوش بکشد! جمعه ها را باید عاشقانه گذراند؛ تا غروبش دلگیرت نکند.