گاهی به نبودن خودم فکر میکنم....

گاهی به نبودن خودم فکر میکنم....
فکر میکنم که مثلا اگر در فلان عکس دسته جمعی حضور نداشتم آن عکس چگونه بود...
یا اگر در یک زمان خاص سر کلاس درس همیشگی نبودم چه می شد...
یا اصلا اگر پدر و مادرم فرزندی که من باشم را نداشتند چه می شد...
یاچرا راه دور برویم...
اگر همین جا و همین ساعت که این متن نوشته می شود من نبودم چه میشد...؟
به صراحـــت میتوان گفت"هیـــــچ"....
جهان بدون من هیچ چیزش نمی شود...
حتی به گمانم عکس های دسته جمعی بدون حضور من جالب تر هم میشد...
یا پدر و مادرم بدون من میتوانستند ادم های خوشبخت تری باشند....
ولــی شاید هم...کســی باشد در این کــره ی خاکی که بود و نبـود من برایش کمی فرق داشته باشد....
مثلا من همــان ادمی باشم که قرار است او را یک طور دیگری دوست داشته باشد...
همـان ادمی باشم برایش که میتواند سال ها روی همــراهی اش حساب باز کند...
همــان ادمی باشم برایش که با بقیه برایش فرق می کند...
یا همانه همـــانی باشم که او میخــواهد...
کســی چه میــداند...
شــاید من هم برای کسی یک طور دیگری باشم که بقیه نیستــند...
و جای من برای ان یک نفر یک جاهایی خالی باشــد....