عاشق تر از آنم که بگویم تو که هستی

‍ عاشـــق تر از آنم که بگویم تو که هستی
تو شعر ترین شعرترین شعر مـــن هستی

ناید به زبان آنـــچه به دل ریــشه دوانده
در هـرم نفس در تب شب دیدنی هستی

دلــتنگ که باشم تو بیایی به دل تــــنگ
کی باور من شد که تو هـــم رفتنی هستی

سوگند که من خــــالی و دلبسته ی هیچم
تــقدیر من آنجاست همانجا که تو هستی

این فاصـــله کوتا ست بیا دست به من ده
ای راه بلد ای بلد کــــوچه ی هــــستی

این خــــانه و این پنجره ها منـــتظر تو
تو حاکــم این خانه تو در قلب من هستی

با روح خـــزان دیده ی تو دوست تر از من
از دورترین فـــاصله همراه مــــن هستی