همیشه با دل غمگین و خسته می آیی

همیشه با دل غمگین و خسته می آیی
قشنگ من! پر دردی ، شکسته می آیی

بهار از تو خبر داد و منتظر ماندم
و قصه های تو را شعر گونه می خواندم

نگاه کردی و فهمیده ام به رسم غزل
دلی که دست تو افتاد، غمی ست لاینحل

غروب کردی و تنها ترانه می خواهم
همیشه فکر محالم، بهانه می خواهم

به ساعت دلم اکنون هزار سال گذشت
تمام غربت من در سکوت لال گذشت

و حال آخر شعرم دوباره برگشتی
دوباره در غزلم شعرواره برگشتی

و من که سخت در اندیشه ی فرار این بار
و خسته از نگه سرد انتظار این بار…

هنوز عاشقم و شعر حرف آخر من
بیا! قبول! بمان در امید و باور من

و التیام غم دل شکسته ات با من
همیشگی! دل غمگین و خسته ات با من