بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
مرگ بر، یعنی: این جماعت، این گروه و این دسته، نباید باشند، مرگ حق آنان است و به نفع تمامی مردمان جهان می‌باشد.
شعار مرگ بر نیز ریشۀ قرآنی دارد، یعنی کلام خدا و آموزه برای دیگران می‌باشد، مانند:
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ - مرگ برمُرده باد صاحبان گودال خندق(4)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ - گودالهايی پر از آتش شعله‌ور (5)
إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ - هنگامی كه در كنار آن نشسته بودند.(6)
وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ - و آنچه را نسبت به مؤ منان انجام می‏دادند با خوشحالی و خونسردی تماشا می‏كردند.(7)(سوره بروج آیه 4 تا 7)
إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ - او برای دشمنی با قرآن و اسلام و مسلمانان تفکر کرد و سنجید برنامه‌ ریزی کرد.(18)
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ - پس، مرگ بر او کشته باد او، چگونه برنامه‌ریزی و اندازه‌گذاری کرد.(19)
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ - باز هم مرگ بر او چگونه مطلب و نقشه شيطانی خود را آماده نمود.(20)
ثُمَّ نَظَرَ - سپس نگاهی افكند.(21)
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ - بعد چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد.(22)
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ - سپس پشت به حق كرد و تكبر ورزيد.(23)(سوره مدثر آیه 18 تا 23)
علل فحاشی -رکیک گویی فحاشی دشنام، ناسزا و رکیک گویی، می‌ تواند علل گوناگونی داشته باشد، مانند عدم برخورداری از ادب و تربیت صحیح و فرهنگ متعالی - همجواری با بی‌ادبان - حرص مطرح شدن - برتر نشان دادن خود و اما علّت درونی و روانی آن، خود کم‌بینی و احساس ضعف و ناتوانی شدید می‌باشد؛ چون کاری از دستش برنمی آید، فحش می‌دهد!
پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: سَبَّابُ الْمُؤْمِنِ كَالْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَة - ناسزاگوى به مؤمن همچون كسى است كه در آستانه هلاكت باشد. (کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 359)
یعنی : او در دشمنی با مؤمن، مستأصل شده و دیگر کاری از دستش برنمی‌آید، گویی در آستانۀ مرگ قرار گرفته، لذا فحش می‌دهد؛ مضافاً بر این که فحاشی او، سبب هلاکتش نیز می‌گردد.
علّت ممنوعیت فحاشی در اسلام
اسلام عزیز، دین خدا برای رشد، کمال و سعادت دنیوی و اخروی انسان و جامعه می‌باشد و تمامی احکام إلهی که مبتنی بر علم و حکمت إلهی می‌باشند، برای تحقق این هدف بزرگ وضع و ابلاغ شده‌اند؛ لذا اسلام عزیز، دین علم، حکمت، اخلاق، تزکیه، تربیت، ادب و اصلاح رابطۀ انسان با خودش و با جامعه می‌باشد و هر گونه موضع‌ گیری و رفتاری که مغایر با عقل و فطرت و منافع فردی و جمعی باشد را منع نموده است.(ادامه دارد...)