ای بازیگر، غصه نخور! ما هممون مثل همیم

ای بازیگر، غصه نخور! ما هممون مثل همیم
صبحا که ازخواب پا میشیم،نقاب به صورت میزنیم!
یکی معلم میشه و یکی میشه خونه به دوش ،
یکی ترانه سازمیشه، یکی میشه غزل فروش !
کهنه نقاب زندگی، تا شب رو صورتهای ماست
گریه های پشت نقاب، مثل همیشه بی صداست !
هرکسی هستی یکدفعه، قدبکش از پشت نقاب
از رونوشته حرف نزن !رها شو از پیله ی خواب !
نقش یک دریچه رو، رو میله ی قفس بکش ،
برای یک بار که شده ، جای خودت نفس بکش !
کاشکی میشد تو زندگی، ماخودمون باشیم وبس،
تنها برای یک نگاه ، حتی برای یک نفس !
میخوام همین ترانه رو، رو صحنه فریاد بزنم ،
نقابمو پاره کنم ، جای خودم داد بزنم !!!!