میگفت آدمها یکدفعه که پر نمیشوند...

میگفت آدمها یکدفعه که پر نمیشوند...
ببین اونی که توی یه موقعیت یکدفعه قید همه چیز رو میزنه و میره... اونی که پشت پا میزنه به تمام چیزایی که سالها جمع کرده بخاطر این نیست که لزوما اون موقعیت خیلی خاص یا سخت یا سنگین بوده... نه...
اون آدم ذره ذره پر شده بود و هیشکی نفهمیده بود...
میگفت حواست باشه به آدمای پر... حواست به حرف زدنت... به حرف نزدنت... به بودنت و به نبودنت باشه...
گاهی اون آدم نیاز داره چند دقیقه با یکی حرف بزنه تا خالی بشه...
گاهی فقط نیاز داره دستشو بگیری و سرش رو بزاره رو زانوهات و گریه کنه...
گاهی فقط به یه حضور کوتاه تو احتیاج داره...
میگفت میدونی چجوری بفهمی این آدم پر شده؟
از لرزش صداش؟
از بی فروغی نگاهش؟
نه... گاهی اونقدر خودش رو محکم نشون میده...
گاهی شاید یه آه خیلی اروم...
گاهی فقط وسط حرف زدنش یه لحظه سکوت میکنه...
یه لحظه چشماش رو میدزده ازت...
اون لحظه ها همون سربزنگاه هاست...
به چشماش که خیره بشی حتما یه قطره اشک گوشه نگاهش شوره بسته...
میگفت اینکه میگم حواست باشه نه اینکه زندگیتو خرجش کن... نه... حواست باشه تو اون کسی نباشی که از زندگی ناامیدش میکنی... #دل_و_عقل #الهام_جعفری #زندگی #روزگارتون_خدایی🌷