این یادداشتیه که برای تو میزارم

این یادداشتیه که برای تو میزارم
درحالی که قلبم از مرگت پاره پاره شده
درحالی که تمام زندگیم یک سال و پنج ماهه که متوقف شده
رفته بی برگشت
نوای دوست داشتنی
پری همیشه و تا ابد منتظرته خب؟
با رفتنت زندگی رو
زندگی کردن رو از یادم بردی
یادم رفت چطور بخندم بدون تو بدون حس وجودت بدون پیامای بیشمار هر روزت
یه روز بعد از دوماه بهم خبر دادن که حالت خوب شده گفتن دیگه درد نداری
از اون ثانیه به بعد قلبم از درد پر شد و پمپاژش کرد توی رگام
توی اون جهان بعد از مرگی که قولشوبهم دادی که به سمتم میای و سفت بغلم میکنی و نمیزاری برم منتظرم بمون
تو تنها نقطه اتصال من به این جهان بودی و الان که نو نیستی تنها نقطه قولیه که به تو دادم!
مرگ تو
نبودن تو
انگار بار دنیارو روی شونه هام گذاشت
توی ۱۷ ساله حق زندگی بیشتری داشتی
با رفتنت
انگار من رو خاک کردن
انگار روی قلبم خاک ریختن و سنگ گذاشتن
نوای بی برگشت من
تا ابد و یک روز
تا روزی که نفس آخرمو بکشم
تا روزی که برای آخرین بار چشممو به روی زندگی ببندم تورو میبینم پشت پلکام
تویی که لبخند میزنی و شادی
تویی که زندگی میکنی و میخندی
تا آخرین بازدم عمرم به یادتم
تو نمردی
درست سمت چپ سینم میتپی:)