به خیال خود شبی که به تو من رسیده بودم

به خیال خود شبی که به تو من رسیده بودم
همه باورم تو بودی زهمه رهیده بودم

به مه و ستاره گفتم که دگر نتاب بر من
که رسیده ام به کویش رخ تو چو دیده بودم

دمی قامتت بدیدم همه دین و دل بدادم
و پناه برده بودم به گلی که چیده بودم

همه حس من به تن شد بغلت چو آرمیدم
به تو من نگفته بودم چه جفا کشیده بودم

و شبی به تو رسیدم، شب شعر آخرینم
و سرودمت اگر چه،نفسی بریده بودم