/
10
تفسیر سوره انعام، آیه 1
لطفا ورق بزنید
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم
تفسیر کشف الاسرار و عدة الابرار
قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند بخشایشگر مهربان
قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ اِسْمُ مَلِيكٍ لاَ يَسْتَظْهِرُ بِجَيْشٍ وَ عَدَد، اِسْمٍ عَزِيزٍ لاَ يَتَعَزَّزُ بِقَوْمٍ وَ عَدَد، اِسْمٍ عَظِيمٍ لاَ يَحْصُرُهُ زَمَانٌ وَ لاَ امد، وَ لا يُدْرِكُهُ غَايَةٌ وَ مَردٌ، تَعَالَي عَنِ الْمِثْلِ وَ النَّدِّ وَ الشَّبَهِ وَ الْوَلَدِ، وَ هُوَ الْواحِدُ الاحِدُ الْقَيُّومُ الصَّمَد، لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ، وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ. نام خداوندیست باقی و پاینده بی‌اَمد، غالب و تاونده بی‌یار و بی‌مدد، در ذات احد است بی عدد، در صفات قیوم و صمد، بی شریک و بی‌نظیر، بی‌مشیر و بی‌ولد، نه فضل او را حد، نه حکم او را رد، لم یلد و لم یولد، از ازل تا ابد. خدایی عظیم، جباری کریم، ماجدی نام‌دار قدیم، صاحب هر غریب، مونس هر وحید، مایه هر درویش، پناه هر دل ریش. کردش همه پاک، و گفتنش همه راست، علمش بی نهایت، و رحمت بیکران، زیبا صنع و شیرین ساخت، نعمت بخش و نوبت ساز، و مهربان نهان است، نهان از دریافت چون، و از قیاس وهم ها بیرون، و پاک از گمان و پندار و ایدون، برتر از هر چه خرد نشان داد، دور از هر چه پنداشت بدان افتاد، پاک از هر اساس که تفکر و بحث نهاد، تفکر و بحث بعلم و عقل خود در ذات و صفات وی حرام، تصدیق ظاهر و قبول منقول و تسلیم معانی در دین ما را تمام، این خود زبان علم است باشارت شریعت، مزدوران را مایه، و بهشت‌جویان را سرمایه. باز عارفان و خدا شناسان را زبانی دیگر است، و رمزی دیگر. زبانشان زبان کشف، و رمزشان رمز محبت. به اشارت حقیقت زبان علم به روایت است و زبان کشف به عنایت. روایتی بر سر عالم رایت است، و عنایتی در دو گیتی آیت. روایتی مزدور است و طالب حور، عنایتی در بحر عیان غرقه نور.
پیر طریقت گفت رضوان خدا برو باد: «ار مزدور را بهشت باقی حظ است، عارف از دوست در آرزوی یک لحظ است. ار مزدور در بند زیان و سود است، عارف سوخته به آتش بی دود است. ار مزدور از بیم دوزخ در گداز است، سر عارف سر تا سر همه ناز است»:
چندان ناز است ز عشق تو در سر من
تا در غلطم که عاشقی تو بر من
یا خیمه زند وصال تو بر در من
یا در سر کار تو شود این سر من
«بسم اللَّه» عموم خلق راست، باللّه خاصگیان درگاه راست، اللَّه صدیقیان و خلوتیان راست. گوینده «بسم اللَّه» فعل خود دید، و سبب دید، و مسبب دید. گوینده باللّه سبب دید، و مسبب دید، و فعل خود ندید. گوینده اللَّه نه فعل خود دید، و نه سبب دید، که همه مسبب دید، قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ اشارت به آن است، و خدا جویان را نشانست، یک نفس با دوست به از ملک جاودان است، یک طرفة العین انس با دوست خوشتر از جان است، عزیز آن رهی (بنده ای) که سزای آن است، هم راحت جان، و هم عیش جان، و هم درد جان است:
هم در دل منی و هم راحت جان
هم فتنه برانگیزی و هم فتنه نشان.
حضرت امام علی بن ابی طالب (ع) فرمود: «سورة الانعام من قرأها فقد انتهی فی رضا ربه». «هر کس سوره انعام را بخواند به خشنودی پروردگارش عمرش تمام کرده است»
ابن عباس گفت: سوره انعام جمله به مکه فرود آمد از آسمان مگر شش آیت: وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ تا آخر سه آیت، و قُلْ تَعالَوْا تا آخر سه آیت. این شش آیت به مدینه فرو آمد، و باقی به یکبار اندر یک شب اندر مکه به مصطفی فرو آمد، و هفتاد هزار فریشته با وی، چنان که دو کناره عالم فرو گرفته بودند، و زجل تسبیح و تحمید ایشان به همه عالم رسیده، و مصطفی (ص) آن ساعت به سجود درافتاده، و می گفت: سبحان اللَّه العظیم.
و در خبر است که هر آن کس که این سوره برخواند، آن فریشتگان جمله بر وی ثنا کنند، و درود دهند، و بثواب عظیم بشارت دهند.
کشف الاسرار و عدة الابرار،رشید الدین میبدی
.
.
#تفسیر_قرآن
#قرآن_کریم
#آیات_کریمه
آیات کریمه
#تفسیر_کشف_الاسرار
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم
تفسیر کشف الاسرار و عدة الابرار
قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند بخشایشگر مهربان
قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ اِسْمُ مَلِيكٍ لاَ يَسْتَظْهِرُ بِجَيْشٍ وَ عَدَد، اِسْمٍ عَزِيزٍ لاَ يَتَعَزَّزُ بِقَوْمٍ وَ عَدَد، اِسْمٍ عَظِيمٍ لاَ يَحْصُرُهُ زَمَانٌ وَ لاَ امد، وَ لا يُدْرِكُهُ غَايَةٌ وَ مَردٌ، تَعَالَي عَنِ الْمِثْلِ وَ النَّدِّ وَ الشَّبَهِ وَ الْوَلَدِ، وَ هُوَ الْواحِدُ الاحِدُ الْقَيُّومُ الصَّمَد، لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ، وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ. نام خداوندیست باقی و پاینده بی‌اَمد، غالب و تاونده بی‌یار و بی‌مدد، در ذات احد است بی عدد، در صفات قیوم و صمد، بی شریک و بی‌نظیر، بی‌مشیر و بی‌ولد، نه فضل او را حد، نه حکم او را رد، لم یلد و لم یولد، از ازل تا ابد. خدایی عظیم، جباری کریم، ماجدی نام‌دار قدیم، صاحب هر غریب، مونس هر وحید، مایه هر درویش، پناه هر دل ریش. کردش همه پاک، و گفتنش همه راست، علمش بی نهایت، و رحمت بیکران، زیبا صنع و شیرین ساخت، نعمت بخش و نوبت ساز، و مهربان نهان است، نهان از دریافت چون، و از قیاس وهم ها بیرون، و پاک از گمان و پندار و ایدون، برتر از هر چه خرد نشان داد، دور از هر چه پنداشت بدان افتاد، پاک از هر اساس که تفکر و بحث نهاد، تفکر و بحث بعلم و عقل خود در ذات و صفات وی حرام، تصدیق ظاهر و قبول منقول و تسلیم معانی در دین ما را تمام، این خود زبان علم است باشارت شریعت، مزدوران را مایه، و بهشت‌جویان را سرمایه. باز عارفان و خدا شناسان را زبانی دیگر است، و رمزی دیگر. زبانشان زبان کشف، و رمزشان رمز محبت. به اشارت حقیقت زبان علم به روایت است و زبان کشف به عنایت. روایتی بر سر عالم رایت است، و عنایتی در دو گیتی آیت. روایتی مزدور است و طالب حور، عنایتی در بحر عیان غرقه نور.
پیر طریقت گفت رضوان خدا برو باد: «ار مزدور را بهشت باقی حظ است، عارف از دوست در آرزوی یک لحظ است. ار مزدور در بند زیان و سود است، عارف سوخته به آتش بی دود است. ار مزدور از بیم دوزخ در گداز است، سر عارف سر تا سر همه ناز است»:
چندان ناز است ز عشق تو در سر من
تا در غلطم که عاشقی تو بر من
یا خیمه زند وصال تو بر در من
یا در سر کار تو شود این سر من
«بسم اللَّه» عموم خلق راست، باللّه خاصگیان درگاه راست، اللَّه صدیقیان و خلوتیان راست. گوینده «بسم اللَّه» فعل خود دید، و سبب دید، و مسبب دید. گوینده باللّه سبب دید، و مسبب دید، و فعل خود ندید. گوینده اللَّه نه فعل خود دید، و نه سبب دید، که همه مسبب دید، قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ اشارت به آن است، و خدا جویان را نشانست، یک نفس با دوست به از ملک جاودان است، یک طرفة العین انس با دوست خوشتر از جان است، عزیز آن رهی (بنده ای) که سزای آن است، هم راحت جان، و هم عیش جان، و هم درد جان است:
هم در دل منی و هم راحت جان
هم فتنه برانگیزی و هم فتنه نشان.
حضرت امام علی بن ابی طالب (ع) فرمود: «سورة الانعام من قرأها فقد انتهی فی رضا ربه». «هر کس سوره انعام را بخواند به خشنودی پروردگارش عمرش تمام کرده است»
ابن عباس گفت: سوره انعام جمله به مکه فرود آمد از آسمان مگر شش آیت: وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ تا آخر سه آیت، و قُلْ تَعالَوْا تا آخر سه آیت. این شش آیت به مدینه فرو آمد، و باقی به یکبار اندر یک شب اندر مکه به مصطفی فرو آمد، و هفتاد هزار فریشته با وی، چنان که دو کناره عالم فرو گرفته بودند، و زجل تسبیح و تحمید ایشان به همه عالم رسیده، و مصطفی (ص) آن ساعت به سجود درافتاده، و می گفت: سبحان اللَّه العظیم.
و در خبر است که هر آن کس که این سوره برخواند، آن فریشتگان جمله بر وی ثنا کنند، و درود دهند، و بثواب عظیم بشارت دهند.
کشف الاسرار و عدة الابرار،رشید الدین میبدی
.
.
#تفسیر_قرآن
#قرآن_کریم
#آیات_کریمه
آیات کریمه
#تفسیر_کشف_الاسرار
۳.۲k
۲۲ خرداد ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.