هیچ میزی را نباید چوبی می ساختند میز های چوبی دفتر خاطرا

هیچ میزی را نباید چوبی می ساختند. میز های چوبی دفتر خاطرات انسان های تنها می شوند و همیشه جایی می نشینند درست در تیررس نگاه سرزنش آمیز اطرافیان. مخصوصاً میز های چوبی بلوطی رنگ که توانایی خاصی در حفظ خاطرات دارند. همان ها که معمولاً کنار یک پنجره رو به خیابانی سوت و کور که کمی آن طرف ترش چند نارون پیر به چشم می خورد، انتظارت را می کشند و روی هر گوشه شان خطی از تاریخ های خاص را به یادگار نگه می دارند. میز ها باید از فلز، شیشه، پلاستیک یا هر چیز دیگری غیر از چوب ساخته می شدند. تا قطره های آخرین چایی که یک غروب سرد را برایت دلپذیر می کنند در جسمشان فرو نرود و نشود یادگاری برای همیشه ماندگار. من از تمام میز های چوبی دنیا می خواهم کمی فراموشکار شوند. آدم های تنها هیچ گناهی ندارند جز پناه آوردن به آنها. آن هم در لحظاتی سخت که محکوم به تحمل سکوت شده اند...

#رادیو_هفت

#رادیو_هفت_انقضا_ندارد
دیدگاه ها (۲۸)

از هـر نظرتـو عــینِ پسندِ دلِ منیهم دیده،هم ندیده،پسندیده ا...

چرا بی قراری؟ چرا درهمی؟ چرا داغداری، خرابی؟ بمی؟مگر سرنوشت ...

برای همه ماهمه روزها فراموش میشوندبه جز همان یک روزکه نشانی ...

‏زهی صبحیکه او آید نشیند برسر بالینتو چشم از خواب بگشایی ببی...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط