کولههامونو که طرح روشون یه قلب دو قسمت شدست رو

کوله‌هامونو که‌ طَرحِ روشون یه قَلبِ دو قِسمَت شُدَست رو بِبَندیم،
مَن قُمقُمه تورو بَردارَم،
تو قُمقُمه‌یِ مَنو...
بَهونَمونَم این باشه که
"دَهانِ یآر از شکر جاریست"
بِریم پایِ کوه، ریتمِ قَدَمامونو با آهَنگِ
" رگِ خوابِ این دِل تو‌ دَستِ تو بوده ..."
هَماهَنگ کُنیم و چِشم بِبَندیم رو هَر چی دَردِ...!
باهَم صُعود کُنیم، باهَم سُقوط کُنیم!
تا وَقتِ صعود، مَن از دَریایِ سیاهِ چِشمآت بِگَم و تا وَقتِ سُقوط، تو از موجِ موهایِ مَن...
کوه نَساخته باشیم برایِ هَم
و یارِ فَتحِ کوه برایِ هَمدیگه باشیم.
خیلی وَقته غَرقَم آره؟؟
بِبَخشید؛ حاصلِ دِلتَنگی و غَم...، هَمین میشه"🎧'🌱'










[گُفت خانه ها،در غیابِ ساکِنانِشآن خواهَند مُرد؛
وَ سِپَس ،به قَلبَش اِشاره کَرد ... :)🖤🌱]




#آناهیتا 🖤