شاهرخ مسکوب در نهایت همدردی ، چقدر قشنگ منو توصیف میکنه : + جانم خسته است ... خستگیای که نه جسمیست و نه روحی ! انگار بیشتر از این حرفهاست . شبیه وقتهایی که از همهچیز بریدهای . یک جور تهی شدن ، از همهچیز :)
