می ﺭﻭﻡ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺧﻮﻳﺶ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ

می ﺭﻭﻡ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺧﻮﻳﺶ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ
ﻣﻰ ﺭﻭﻡ، ﺑﺎ ﻛﻔﺶ ﻫﺎ، ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﺎﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ

ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻳﻢ ﺗﻤﺎﻣﺎً ، ﺣﻮﻝ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ؛
ﻛﺸﺘﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ

ﻗﻮﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﺜﻞ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ
ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ، ﻛﻨﺎﺭﻡ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﺩﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ

ﭼﺎﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩﻯ ﺷﺒﻴﻪ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻮﺩ
ﻋﻬﺪ ﻣﻰ ﺑﺴﺘﻰ ﺷﺒﻴﻪ ﺗﺮﻛﻤﺎﻧﭽﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ

ﮔﺎﻩ ﺩﻟﺴﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﻰ ﺗﻮ، ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ
ﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﻟﮕﺮﻣﻢ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ

ﺩﻭﺵ ﺳﻮﺩﺍﻯ ﺭُﺧﺶ، ﮔﻔﺘﻢ ﺯ ﺳﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﻨﻢ
ﻣﻰ ﺭﻭﻡ ﺑﺎﻻ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺣﺎﺷﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ