کاشکی میشد خندید

کاشکی میشد خندید
به بغض های بی بهانه ای که راه نفس روزها را میگیرد...
کاش میشد خندید
به دردهایی که وحشیانه هجوم می آورند...
ما ارث پدر کسی را نخوردیم
ما فقط توی زندگی بد آوردیم...
کاشکی میشد خندید
به لحظه هایی که میخندیم تا خندیده باشیم...
خب زندگی هم خنده میخواهد
همه اش درد نیست
همه این را میدانند...
اما کاش میشد خندید...
مثل کودکی هایمان...
بی بهانه
بی دلیل
از تهِ دل...