دوباره مرغ روحم هوای کربلا کرد

دوباره مرغ روحم هوای کربلا کرد
مرا به عشق جانان اسیر و مبتلا کرد
وقتی علم می بینم دلم می شه هوایی
این دل عاشق من باز می شه کربلایی
اما میخوام بدونی دلم اسیر یاره
برای دیدن تو دلم چه بی قراره
حسین عزیز زهرا
یاد ایامی که ما دل داشتیم
در سرای یار منزل داشتیم
حسرت آن روزها را میخورم
در میان کاروان عشق محمل داشتیم
باز میگویم که درد من همین است ای حبیب
یاد ایامی که ما دل داشتیم
سالها کودک احساس من
زیر باران های اشک من نشست
من تو را آسان نیاوردم بدست
در دل آتش نشستن کار آسانی نبود
دیده را بر اشک بستن راه آسانی نبود
چون سپند اندر دل آتش نشستن
ای صنم کار آسانی نبود