کاش فرشتهای هم بود و آدمها را هر کجای زمانه که خسته میشدند

.
کاش فرشته‌ای هم بود و آدم‌ها را هر کجای زمانه که خسته می‌شدند،
بر می‌داشت و می‌برد وسطِ کودکی هایشان رها می‌کرد
همان جا که اسباب بازی‌ها کم بود و دلخوشی‌ها زیاد،
مشکلات، ساده و کوچک بود و قلبها بزرگ...
گلدان‌ها پر گل بود و خانه‌ها همیشه بوی صمیمیت و عشق می‌دادند...
باید فرشته‌ای باشد که آدم‌ها را هر زمان که کم آوردند،
بردارد و ببرد به یک عصرِ جمعه‌ی زمانِ کودکی
که بزرگترین اندوه و فاجعه‌ی دنیا، تکالیفِ نوشته نشده شان بود...
.
نرگس_صرافیان_طوفان