شبی آزرده از خانه نهادم پا به میخانه

شبی آزرده از خانه نهادم پا به میخانه...

پریشان حال و دیوانه سپردم دل به پیمانه...

بدستم جام شاهانه کنارم شمع و پروانه...

دو چشمم را که من بستم قدح افتاد از دستم...

در میخانه را بستم نبیند هیچ کس مستم...

در آن تاریک میخانه گرفتم تیغ در دستم...

گمان کردم رها هستم ز آدمها جدا هستم...

غم پیمانه بشکستم و از دست خدا جستم...

در آن حالم ندا آمد که ای تو بنده مستم...

رها کن جام و ساقی را که اینجا هم خدا هستم...