با تو نه برای من غروری ماند

با تو نه برای من غروری ماند،
نه حواسی،
نه دلی.
با تو هر چقدر هم که پا در کفش رفتن میکنم،
باز هم نمی روم.
با تو هر چه حواسم را جایی دور پرت میکنم،
خودم را حتی راهی جاده می کنم و دور می شوم،
و دور میشوم
باز هم دنبال تو در چشمان هر غریبه ای می گردم.
با تو دلم تنگ می شود،
آنقدر تنگ که می ترسم راه نفس بر من ببندد.
با تو هر چه سراغ غرورم را می گیرم،
صدایش را نمی شنوم.
تو مرا از همیشه تنهاتر کرده ای؛
آنقدر تنها که برای خودم را دیدن هم باید پناه بیاورم به چشمان تو،
که نیست،که نمی بیند مرا!

#عادل_دانتیسم