نگاهم غروب وُ دِلم بی کَسَ ست

نگاهم غروب وُ دِلم بی‌کَسَ‌ست
برایِ دلم "شـانه‌هایت" بَسَ‌ست
بِه هَم می‌زَنَـم "پلکِ" دلواپسی!
شبیهِ زمستان "هوایَم پَس‌َست"
در: نبودت شوقِ مرگ وُ زنـدگی یکسان شده
در: "سکوتِ" خانه‌ام باران زد وُ طوفان شده
در: میانِ جَمعَم وُ "گریـه" شده "هم‌صحبتم"
صبحِ "عید" وُ شامِ یلدا ماتم وُ حرمان شده!