تمام امروز داشتم به این فکر می کردم که چه جاهایی از زندگی

تمام امروز داشتم به این فکر می‌کردم که چه جاهایی از زندگی‌ام ناله نکردم برای این که قیافه‌ی آرامم خراب نشود؟
و کجاها ناله نکردیم، اعتراض نکردیم، حرف نزدیم، برای این که خط نیفتد به آن برچسب جذاب «صبور بودن»؟
و آیا واقعاً:
«ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی»؟
نه!
نگذشت! ماند! جمع شد توی گلو و قلنبه شد! دیابت شد‌! آریتمی قلب شد! سرطان شد! مرگ شد!
و این چرخه کامل نشد که:
«تو بمان و دگران، وای به حال دگران»!