ادامه پارت 4
ادامه پارت 4
چیزی که بنگ شی هیوک تو این فرآیند یاد گرفت این بود که آیدل ها درمقایسه با صنعت موسیقی‌ای که قبلاً وجود داشت،به موسیقی کاملاً متفاوتی نیاز دارن.موسیقی آیدل با دبیویSeo Taiji and boys تو سال1992 صحنه رو ترکوند و با اولین حضورH.O.T تو سال1996،یه سیستم تولید صنعتی راه اندازی شد. بی‌تی‌اس با نزدیک شدن سیستم آیدل به بیستمین سال از دوران طلاییش دبیو کرد. اولین طرفدارهای نوجوون اون الان تو دهه 30 سالگین و با توسعه فرهنگ هواداری در طول سال ها، محتوا و استانداردهای مورد نیاز طرفدارها هم واضح تر شد. کالگونمو یا «رقص گروهی هوشمندانه» همچین محتوایی بود. طرفدارها میخواستن که گروه‌های مورد علاقشون لحظات اعجاب انگیزی از یه رقص هماهنگ و کامل خلق کنن. چنین کمالی نه تنها برای طرفدارهاشون لذت بصری به ارمغان میاورد، بلکه مدرکی بود که نشون میداد چقدر اعضا برای دستیابی بهش روی کار گروهیشون کار کردن. اما برای بنگ شی هیوک که بخشی از اولین نسل از تولیدکننده‌های هیپ هاپ و آر اند بی کره تو JYP Entertainment بود، کالگونمو چیزی نبود که حتی بهش فکر کنه. تو هیپ هاپ، رقص بیشتر برای تأکید روی شخصیت هر اجراکننده بود، که این منجر به فشار کمتری برای حرکات کاملاً هماهنگ میشد.
اما تو دنیای موسیقی آیدل، کالگونمو قانون این سرزمین بود و در حالی که نیاز مطلق به پیروی از این قانون وجود داشت، جین به خاطر میاره که حتی برای خواننده‌های آیدل، بی‌تی‌اس تو رده هنرمندهای «دارای عملکرد برتر» قرار گرفته بود.
جین: مطمئنا رقص گروهی برای آیدل ها ضروریه، اما رقص ما شدیدتر از حد معمول بود.
با مشخص شدن تکلیفشون برای تطبیق ویژگی های ژانر موسیقی هیپ هاپ و آیدل، بی‌تی‌اس نیاز داشت حتی سخت تر تمرین کنه. شبا مدرسه هیپ هاپ در جریان بود که توسط آر اِم و شوگایی برگزار میشد که در طول روز تو "مدرسه رقص" در کنار بقیه که عادت به رقصیدن نداشتن،شاگرد میشدن. جیهوپ معلم مدرسه دوم بود.جیهوپ از اون روزها میگه:
_من و جیمین تنها اعضایی بودیم که قبل از ورود به کمپانی رقص رو یاد گرفته بودیم. احساس میکردم اولین کاری که باید انجام میدادیم این بود که به بقیه اعضا کمک کنیم رقص براشون سرگرم کننده بشه.خارج از جلسات تمرینی معمولیمون،گاها صبح زود تمرین میکردیم.یه جورایی شبیه"خلوتگاهی برای رپ"بود که ما یهBeatمیذاشتیم و رپ فری استایل رو امتحان میکردیم.رپ تو اون جلسات برای من سرگرم کننده شده بود و میخواستم در مورد رقص هم برای بقیه همین اتفاق بیفته.من فقط موزیک پلی میکردم و میگفتم:"حالا برقص، هر طور که میخوای برقص"،یه همچین چیزی.
چیزی که بنگ شی هیوک تو این فرآیند یاد گرفت این بود که آیدل ها درمقایسه با صنعت موسیقی‌ای که قبلاً وجود داشت،به موسیقی کاملاً متفاوتی نیاز دارن.موسیقی آیدل با دبیویSeo Taiji and boys تو سال1992 صحنه رو ترکوند و با اولین حضورH.O.T تو سال1996،یه سیستم تولید صنعتی راه اندازی شد. بی‌تی‌اس با نزدیک شدن سیستم آیدل به بیستمین سال از دوران طلاییش دبیو کرد. اولین طرفدارهای نوجوون اون الان تو دهه 30 سالگین و با توسعه فرهنگ هواداری در طول سال ها، محتوا و استانداردهای مورد نیاز طرفدارها هم واضح تر شد. کالگونمو یا «رقص گروهی هوشمندانه» همچین محتوایی بود. طرفدارها میخواستن که گروه‌های مورد علاقشون لحظات اعجاب انگیزی از یه رقص هماهنگ و کامل خلق کنن. چنین کمالی نه تنها برای طرفدارهاشون لذت بصری به ارمغان میاورد، بلکه مدرکی بود که نشون میداد چقدر اعضا برای دستیابی بهش روی کار گروهیشون کار کردن. اما برای بنگ شی هیوک که بخشی از اولین نسل از تولیدکننده‌های هیپ هاپ و آر اند بی کره تو JYP Entertainment بود، کالگونمو چیزی نبود که حتی بهش فکر کنه. تو هیپ هاپ، رقص بیشتر برای تأکید روی شخصیت هر اجراکننده بود، که این منجر به فشار کمتری برای حرکات کاملاً هماهنگ میشد.
اما تو دنیای موسیقی آیدل، کالگونمو قانون این سرزمین بود و در حالی که نیاز مطلق به پیروی از این قانون وجود داشت، جین به خاطر میاره که حتی برای خواننده‌های آیدل، بی‌تی‌اس تو رده هنرمندهای «دارای عملکرد برتر» قرار گرفته بود.
جین: مطمئنا رقص گروهی برای آیدل ها ضروریه، اما رقص ما شدیدتر از حد معمول بود.
با مشخص شدن تکلیفشون برای تطبیق ویژگی های ژانر موسیقی هیپ هاپ و آیدل، بی‌تی‌اس نیاز داشت حتی سخت تر تمرین کنه. شبا مدرسه هیپ هاپ در جریان بود که توسط آر اِم و شوگایی برگزار میشد که در طول روز تو "مدرسه رقص" در کنار بقیه که عادت به رقصیدن نداشتن،شاگرد میشدن. جیهوپ معلم مدرسه دوم بود.جیهوپ از اون روزها میگه:
_من و جیمین تنها اعضایی بودیم که قبل از ورود به کمپانی رقص رو یاد گرفته بودیم. احساس میکردم اولین کاری که باید انجام میدادیم این بود که به بقیه اعضا کمک کنیم رقص براشون سرگرم کننده بشه.خارج از جلسات تمرینی معمولیمون،گاها صبح زود تمرین میکردیم.یه جورایی شبیه"خلوتگاهی برای رپ"بود که ما یهBeatمیذاشتیم و رپ فری استایل رو امتحان میکردیم.رپ تو اون جلسات برای من سرگرم کننده شده بود و میخواستم در مورد رقص هم برای بقیه همین اتفاق بیفته.من فقط موزیک پلی میکردم و میگفتم:"حالا برقص، هر طور که میخوای برقص"،یه همچین چیزی.
۲.۲k
۳۰ تیر ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.