آسمان تهمت نزن دیوانه ام

آسمان تهمت نزن ،دیـوانـــــه ام!
با زمین و بازمان،بی گــانـــــه ام!

بس که باریــــدی بر آن دیــوار مـا
از غمش چون خانه ای ،ویــرانـه ام

آنچه دنیا داده مــا را ،باخـــــتـیــم
ریختی چون سیل غم ،بر شـانــه ام

از درختان گفتی و تـرس از تبــــر
ریشه سوزاندی تو ای ،هم خانه ام

تازیـــانه میزدی، بر پـشـــــت مـا
آســـمان یادم نکن ،افســـانــه ام.