دلم گرفته هوای بهار کرده دلم

دلم گرفته هوای بهار کرده دلم 
هوای گریه ی بی اختیار کرده دلم 

رها کن از لب بام آن دو بافه گیسو را 
هوای یک شب دنباله دار کرده دلم 

بیا بیا که برای سرودن بیتی 
هزار واژه ی خونین قطار کرده دلم 

به هر تپش که نفس تازه می کند باری 
مرا به زیستن امّید وار کرده دلم 

کنون که آخر پیری نمانده دندانی 
غزال خوش خط و خالی شکار کرده دلم 

بخند ای لب خونین لب ترک خورده 
دلم شکسته هوای انار کرده دلم

سعید بیابانکی