بعضی صداها را دوست داشتم .

بعضی #صداها را دوست داشتم .
صدای گشتن دنبال خودکار، در شلوغی جامدادی.
بازو بسته کردن لیوان حلقه ای .
از جلو نظام، ناظم.
.صدای هان؟نگاه کن . با تو ام. سرت را بالا بگیر ببینم پیراشکی نیمکت جلویی را چرا خوردی؟
صدای گریه هایم . بخشیده شدن .
سر خوردن روی نرده های راه پله .
شکاندن گچ پای تخته ی سیاه .
آقا اجازه ما نوشتیم.
دیکته های معلمی که لهجه داشت.
صدای معاون وقتی که می گفت یک کلاس دو کلاس.
پچ پچه های هنگام تقلب .
فریاد بیرون دویدن از مدرسه .
صدای نگاه دختری که همکلاسی خواهرم بود.
صدای سلام کردنش با چشم.
صدای زنگ خانه مان .
صدای کلید انداختن پدرم .
صدای باز کردن شکلات هایی که می آورد .
صدای موج های رادیو .
صدای آژیر خطر .
شنوندگان عزیز توجه فرمایید . توجه فرمایید 
صدای دکتر ارنست .
بیگلی بیگلی . سوت های داخل سینما .
صدای ماشین دستی ِ سر و چهار راه وسط کله 
صدای خنده های از ته دل..
چقدر صدای این روزها را دوست ندارم .
چقدر گوشم گناه دارد.
چقدر ناخواسته بزرگ شدم .
چقدر آن روزها #زندگی در هم و برهم اما شنیدنی بود .

#رسول_ادهمی