مهر و خورشید:
مهر و خورشید:
بسیاری از محققان، مهر و خورشید را یکی می دانند اما به نظر می رسد این گفته ی اشتباهی است . یکی از دلایل ساده ی آن نام روزهای ماه در گاهشماری ایرانی است که در آن خور[شید] روز (روز یازدهم ماه) از مهر روز(روز شانزدهم ماه) جدا شده است. اما دلایل دیگری هم هست که روانشاد پورداوود و آقای فریدون جنیدی به آن ها اشاره کرده اند.
به نظر می رسد همیشه خورشید نمادی از مهر بوده است و شاید رفته رفته به واسطه ی جنگ، غفلت و ظاهر نگری؛ مهر و خورشید یکسان تصور شده اند. این موارد تا جایی پیش رفته است که شاید با نفوذ میترائیسم در خیلی از تمدن ها خورشید با خداوند برابر می شده است.
زمان مهرگان:
درباره ی اینکه زمان دقیق جشن مهرگان چه روزی بوده است، بین پژوهشگران اختلاف نظر است. برخی آن را اول مهر ماه می دانند، برخی دهم و شانزدهم مهر ماه و برخی هم آن را در بهمن ماه دانسته اند.
امروز هم روزهای متفاوتی برای گرامی داشت مهرگان بیان می شود و در تاریخ های گوناگونی این جشن برگزار می شود.
اما با توجه به اصلاحات بسیار ارزشمند گاهشماری در طول تاریخ به ویژه در دوران ساسانی و بعد ها توسط خیام نیشابوری و دیگر دانشمندان به نظر می رسد گرامی داشت این جشن در مهر روزِ(روز شانزدهم) مهر ماه کاری پسندیده و معقول است.
برای دانش بیشتر بنگرید به: چرا تاریخ های متفاوت برای گرامی داشت جشن های ایرانی وجود دارد؟!
هرچند با توجه به گفته های مورخین و ایرانشناسان، این جشن محدود به یک روز نبوده است و حتی در دوره هایی تا بیست و دوم مهر ماه ادامه پیدا می کرده است.
مهرگان در گفته بزرگان:
ابوریحان بیرونی می گوید : ایرانیان در مهر ماه و به خاطر مهرگان سی روز جشن می گرفتند و پادشاهان تاجی که به صورت خورشید بر آن بود بر سر می نهادند.
سلمان فارسی به روایت ابوریحان بیرونی گفته است: ما در عهد زرتشتی بودن می گفتیم، خداوند برای زینت بندگان خود در نوروز، یاقوت را، و در مهرگان، زبرجد را بیرون آورد، و فضل این دو، بر ایام دیگر، چون فضل یاقوت و زبرجد است به جواهر دیگر.
برهان می گوید : گویند اردشیر بابکان تاجی که بر آن به صورت آفتاب نقش کرده بودند، در این روز بر سر نهاد و پس از او پادشاهان عجم (اینجا منظور از پادشاهان عجم، شاهنشاهان ایران است) نیز در این روز همچنان تاجی بر سر اولاد خود نهادندی و روغن «بان» که آن درختی است و میوه ی آن را حب البان گویند، به جهت یمن و تبرک بر بدن مالیدندی و اول کسی که در این روز، نزدیک پادشاهان عجم آمدی موبدان و دانشمندان بودندی و هفت خوان از میوه همچون شکر و ترنج و سیب و بهی و انار و عناب و انگور سفید و کنار با خود آوردندی... و نیک است در این ایام، نام بر فرزند نهادن و کودک از شیر باز کردن»
از موارد دیگری که درباره مهرگان می گویند آغاز سال سرما می باشد. نوروز آغاز سال گرما و مهرگان آغاز سال سرما است.
#ما_ایرانی_هستیم
بسیاری از محققان، مهر و خورشید را یکی می دانند اما به نظر می رسد این گفته ی اشتباهی است . یکی از دلایل ساده ی آن نام روزهای ماه در گاهشماری ایرانی است که در آن خور[شید] روز (روز یازدهم ماه) از مهر روز(روز شانزدهم ماه) جدا شده است. اما دلایل دیگری هم هست که روانشاد پورداوود و آقای فریدون جنیدی به آن ها اشاره کرده اند.
به نظر می رسد همیشه خورشید نمادی از مهر بوده است و شاید رفته رفته به واسطه ی جنگ، غفلت و ظاهر نگری؛ مهر و خورشید یکسان تصور شده اند. این موارد تا جایی پیش رفته است که شاید با نفوذ میترائیسم در خیلی از تمدن ها خورشید با خداوند برابر می شده است.
زمان مهرگان:
درباره ی اینکه زمان دقیق جشن مهرگان چه روزی بوده است، بین پژوهشگران اختلاف نظر است. برخی آن را اول مهر ماه می دانند، برخی دهم و شانزدهم مهر ماه و برخی هم آن را در بهمن ماه دانسته اند.
امروز هم روزهای متفاوتی برای گرامی داشت مهرگان بیان می شود و در تاریخ های گوناگونی این جشن برگزار می شود.
اما با توجه به اصلاحات بسیار ارزشمند گاهشماری در طول تاریخ به ویژه در دوران ساسانی و بعد ها توسط خیام نیشابوری و دیگر دانشمندان به نظر می رسد گرامی داشت این جشن در مهر روزِ(روز شانزدهم) مهر ماه کاری پسندیده و معقول است.
برای دانش بیشتر بنگرید به: چرا تاریخ های متفاوت برای گرامی داشت جشن های ایرانی وجود دارد؟!
هرچند با توجه به گفته های مورخین و ایرانشناسان، این جشن محدود به یک روز نبوده است و حتی در دوره هایی تا بیست و دوم مهر ماه ادامه پیدا می کرده است.
مهرگان در گفته بزرگان:
ابوریحان بیرونی می گوید : ایرانیان در مهر ماه و به خاطر مهرگان سی روز جشن می گرفتند و پادشاهان تاجی که به صورت خورشید بر آن بود بر سر می نهادند.
سلمان فارسی به روایت ابوریحان بیرونی گفته است: ما در عهد زرتشتی بودن می گفتیم، خداوند برای زینت بندگان خود در نوروز، یاقوت را، و در مهرگان، زبرجد را بیرون آورد، و فضل این دو، بر ایام دیگر، چون فضل یاقوت و زبرجد است به جواهر دیگر.
برهان می گوید : گویند اردشیر بابکان تاجی که بر آن به صورت آفتاب نقش کرده بودند، در این روز بر سر نهاد و پس از او پادشاهان عجم (اینجا منظور از پادشاهان عجم، شاهنشاهان ایران است) نیز در این روز همچنان تاجی بر سر اولاد خود نهادندی و روغن «بان» که آن درختی است و میوه ی آن را حب البان گویند، به جهت یمن و تبرک بر بدن مالیدندی و اول کسی که در این روز، نزدیک پادشاهان عجم آمدی موبدان و دانشمندان بودندی و هفت خوان از میوه همچون شکر و ترنج و سیب و بهی و انار و عناب و انگور سفید و کنار با خود آوردندی... و نیک است در این ایام، نام بر فرزند نهادن و کودک از شیر باز کردن»
از موارد دیگری که درباره مهرگان می گویند آغاز سال سرما می باشد. نوروز آغاز سال گرما و مهرگان آغاز سال سرما است.
#ما_ایرانی_هستیم
۲.۶k
۰۹ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.