قسمت12
#قسمت12
-مامان: اصلا حرفشم نزن دخترم…دختر خالہ هات چے میگن.
-مگہ من برا اونا زندگے میڪنم؟!
-میگم حرفشو نزن
با خودم گفتم اینجور ڪہ معلومہ اینا ڪلا مخالف هستن و دیگہ چیزے نگفتم
نمیدونستم چیڪار ڪنم.ڪاملا گیج شدہ بودم و ناراحت از یہ طرف نمیتونستم تو روے پدر و مادر وایسم از یہ طرف نمیخواستم حالا ڪہ میتونم بہ اقا سید نزدیڪ بشم این فرصتو از دست بدم
ولے اخہ خانوادم رو نمیتونم راضے ڪنم
یهو یہ فڪرے بہ ذهنم زد.اصلا بہ بهانہ همین میرم با آقا سید حرف میزنم☺️
شاید اجازہ بدہ بدون چادر برم پایگاہ.
.بالاخرہ فرماندہ هست دیگه
فردا ڪہ رفتم دانشگاہ مستقیم رفتم سمت دفتر آقا سید:
تق تق
-بلہ بفرمایید
-سلام
-سلام…خواهرم شرمندہ ولے اینجا دفتر برادرانہ.. گفتہ بودم ڪہ اگہ ڪارے دارید با زهرا خانم هماهنگ ڪنید.
-نہ اخہ با خودتون ڪار دارم
-با من؟!؟چہ ڪارے؟!
-راستیتش بہ من پیشنهاد شدہ ڪہ مسئول انسانے خواهران بشم ولے یہ مشڪلے دارم
چہ خوب.چہ مشڪلے؟!
-اینڪه اینڪہ خانوادم اجازہ نمیدن چادرے بشم میشہ اجازہ بدین بدون چادر بیام پایگاہ؟!
-راستیتش دست من نیست ولے یہ سوال؟!شما فقط بہ خاطر پایگاہ اومدن و این مسولیت میخواستین چادر بزارین؟!
-ارہ دیگہ
-خواهرم ،چادر خیلے حرمت دارہ ها…خیلے…چادر لباس فرم نیست ڪہ خواهر…بلڪہ لباس مادر ماست…میدونید چہ قدر خون براے همین چادر ریختہ شدہ؟؟چند تا جوون پرپر شدن؟!چادر گذاشتن عشق میخواد نہ اجازہ.
ولے همینڪہ شما تا اینجا تصمیم بہ گذاشتنش گرفتین خیلے خوبہ ولے بہ نظرم هنوز دلتون ڪامل باهاش نیست.
من قول میدم اون مسئولیت روبہ ڪسے ندن و شما هم قول بدین و پوششتون رو با مطالعہ و اطمینان قلبے انتخاب ڪنین نہ بہ خاطرحرف مردم.
-مامان: اصلا حرفشم نزن دخترم…دختر خالہ هات چے میگن.
-مگہ من برا اونا زندگے میڪنم؟!
-میگم حرفشو نزن
با خودم گفتم اینجور ڪہ معلومہ اینا ڪلا مخالف هستن و دیگہ چیزے نگفتم
نمیدونستم چیڪار ڪنم.ڪاملا گیج شدہ بودم و ناراحت از یہ طرف نمیتونستم تو روے پدر و مادر وایسم از یہ طرف نمیخواستم حالا ڪہ میتونم بہ اقا سید نزدیڪ بشم این فرصتو از دست بدم
ولے اخہ خانوادم رو نمیتونم راضے ڪنم
یهو یہ فڪرے بہ ذهنم زد.اصلا بہ بهانہ همین میرم با آقا سید حرف میزنم☺️
شاید اجازہ بدہ بدون چادر برم پایگاہ.
.بالاخرہ فرماندہ هست دیگه
فردا ڪہ رفتم دانشگاہ مستقیم رفتم سمت دفتر آقا سید:
تق تق
-بلہ بفرمایید
-سلام
-سلام…خواهرم شرمندہ ولے اینجا دفتر برادرانہ.. گفتہ بودم ڪہ اگہ ڪارے دارید با زهرا خانم هماهنگ ڪنید.
-نہ اخہ با خودتون ڪار دارم
-با من؟!؟چہ ڪارے؟!
-راستیتش بہ من پیشنهاد شدہ ڪہ مسئول انسانے خواهران بشم ولے یہ مشڪلے دارم
چہ خوب.چہ مشڪلے؟!
-اینڪه اینڪہ خانوادم اجازہ نمیدن چادرے بشم میشہ اجازہ بدین بدون چادر بیام پایگاہ؟!
-راستیتش دست من نیست ولے یہ سوال؟!شما فقط بہ خاطر پایگاہ اومدن و این مسولیت میخواستین چادر بزارین؟!
-ارہ دیگہ
-خواهرم ،چادر خیلے حرمت دارہ ها…خیلے…چادر لباس فرم نیست ڪہ خواهر…بلڪہ لباس مادر ماست…میدونید چہ قدر خون براے همین چادر ریختہ شدہ؟؟چند تا جوون پرپر شدن؟!چادر گذاشتن عشق میخواد نہ اجازہ.
ولے همینڪہ شما تا اینجا تصمیم بہ گذاشتنش گرفتین خیلے خوبہ ولے بہ نظرم هنوز دلتون ڪامل باهاش نیست.
من قول میدم اون مسئولیت روبہ ڪسے ندن و شما هم قول بدین و پوششتون رو با مطالعہ و اطمینان قلبے انتخاب ڪنین نہ بہ خاطرحرف مردم.
۲.۷k
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.