عسلی رمان

#قسمت_یازدهم

رفتم سمت دفتر بسیج خواهران و دیدم بیرون پایگاہ زهرا دارہ یہ سرے پروندہ بہ آقا سید میدہ و باهم حرف هم میزنن.
اصلا وقتے زهرا رو میدیدم سرم سوت میڪشید دلم میخواست خفش ڪنم
وارد دفتر بسیج شدم و دیدم سمانہ نشسته:
-سلام سمے
-اااا…سلام ریحان باغ خودم…چہ عجب یاد فقیر فقرا ڪردے خانوم
-ممنون..راستیتش اومدم عضو بسیج بشم..چیا میخواد؟!
-اول خلوص نیت
-مزہ نریز دختر…بگو ڪلے ڪار دارم
-واااا…چہ عصبانے..خوب پس اولیو نداری
-اولے چیہ؟!
-خلوص نیت دیگہ
-میزنمت ها
-خوب بابا…باشہ…تو فتوڪپے شناسنامہ و ڪارت ملے و ڪارت دانشجوییتو بیار بقیہ با من☺️
خلاصہ عضو بسیج شدم و یہ مدتے تو برنامہ ها شرڪت ڪردم ولے خانوادم خبر نداشتن بسیجے شدم چون همیشہ مخالف این چیزها بودن..
یہ روز سمانہ صدام زد و بهم گفت:
-ریحانہ
-بلہ؟!
-دخترہ بود مسئول انسانی☺️
-خوب
-اون دارہ فارغ التحصیل میشہ.میگم تو میتونے بیاے جاش
وقتے اینو گفت یہ امیدے تو دلم روشن شد براے نزدیڪ شدن بہ اقا سید و بیشتر دیدنش و گفتم .
-ڪارش سخت نیست؟
-چرا ولے من بیشتر ڪارها رو انجام میدم و توهم ڪنارم باید...ولے!!
.-ولے چے؟!
-باید با چادر بیاے تو پایگاہ و چادرے بشے
-وقتے گفت دلم هرے ریخت..و گفتم تو ڪہ میدونے دوست دارم چادرے بشم ولے خانوادمو چجورے راضے ڪنم؟!
-ڪار ندارہ ڪہ.. بگو انتخابتہ و اونا هم احتمالا برا انتخابت احترام قائل میشن
-دلت خوشہ ها?.میگم ڪاملا مخالفن
-دیگہ باید از فن هاے دخترونت استفادہ ڪنے دیگه
توے مسیر خونہ با سمانہ بہ یہ چادر فروشے رفتیم و یہ چادر خریدم..و رفتم خونہ و دنبال یہ موقعیت بودم تا موضوع رو بہ مامان و بابام بگم.. .
-مامان؟
-جانم
-من تو گرفتن تصمیمات زندگیم اختیار دارم یا نہ؟!
-ارہ ڪہ دارے ولے ما هم خیر و صلاحتو میخوایم و باید باهامون مشورت ڪنے
بابا: چے شدہ دخترم قضیہ چیہ؟!
-هیچے…چیز مهمے نیست
مامان:چرا دیگہ حتما چیزے هست ڪہ پرسیدے..با ما راحت باش عزیزم
-نہ فقط میخوام تو انتخاب پوششم اختیار داشتہ باشم
بابا:هییے دخترم…ولے اینجا ایرانہ و مجبورے بہ حجاب اجبارے..بزار درست تموم بشہ میفرستمت اونور هر جور خواستے بگرد.. -نہ پدر جان…منظور این نبود
مامان:پس چے؟!
-نمیدونم چہ جورے بگم…راستش…راستش میخوام چادر بزارم
پدر : چے گفتے؟! درست شنیدم؟!چادر؟!
مامان: این چہ حرفیہ دخترم.. تو الان باید فڪر درس و تحصیلت باشے نہ این چیزها
-بابا: معلوم نیست باز تو اون دانشگاہ چے بہ خردشون دادن ڪہ مخشو پوچ ڪردن..
-هیچے بہ خدا…من خودم تصمیم گرفتم
بابا: میخواے با آبروے چند سالہ ے من بازے ڪنے؟!؟همین موندہ از فردا بگن تنها دختر تهرانے چادرے شدہ
-مامان: اصلا حرفشم نزن دخترم…دختر خالہ هات چے میگن.
-مگہ من برا اونا زندگے میڪنم؟!