عمری ست که می بازم و یک برد ندارم.

عمری ست که می بازم و یک برد ندارم.

اما چه کنم! عاااااشق این کهنه قمااااارم.
.
.
.

ای دوست مزن زخم زبان، جای نصیـحت.

بگـــــــذار ببارد به ســــرم سنگ مصیـبت.

من زنده از این جرمم و ملزم به مجــازات.

مرگ است مــــرا ، گر بزنم حرف ندامــت!.

بایـــد کــه ببــــــازم ؛ با درد بســــــــــازم.

در مذهب رنــدان، اینست نمــــــــــــــازم.

عمریـــست که میبازم و یک برد نـــــدارم.

اما چـــه کنم؟ عاشق این کهنه قمــــارم.
.
.
.
.
بارها گفته ام و بار دگر میگویم:

که من دلشده، این ره، نه به خود می پویم.
.
.
.
.

این راه من بود:
این راه من هست:
این راه من خواهد بود:

وفا
وفا
وفا

وفا به اساس ازلی هستی.
وفا به احکام تنزیلی هستی.
وفا به هدف ابدی هستی.
وفا به مهر.
وفا به صبر.
وفا به یقین.
وفا به پرهیزکاری.
وفا به درستکاری.
وفا به راستی.
وفا به فتوت.
وفا به آزادگی.
وفا به حکمت.
وفا به دانش.
و..............