روز ِ مُردن، ارزش یک عُمر زندگی کردن رو داره.

روز ِ مُردن، ارزش یک عُمر زندگی کردن رو داره.

این یعنی:
تمام روزها و ماه ها و سالهایی که داری زندگی میکنی، فقط و فقط برای اینه که تمرین کنی و خودتو تقویت کنی، تا در اون روزهای مهم و تعیین کننده ی زندگیت، بتونی "شجاعانه درستکار باشی".

اگر در اون لحظه ی پیچیده و دشوار...
و در اون روز مهم و تعیین کننده...
و در اون ساعت گرگ و میش ِ سایه روشن...

نتونی با شهامت بایستی و "راه درست" رو انتخاب کنی و شجاعانه خودت رو بندازی به آغوشش....

معنیش اینه که تو تمام عمرت رو در نهااااایت بی ارزشی و حیوان صفتی به هدر دادی، و به مقام آدمیت نرسیدی که نرسیدی.

اینو یادت باشه که:

قبل ازینکه روز موعود برسه...
در هوای گرگ و میش و تاریک روشن ِ سحرگاهی، با کسی روبرو میشی.

و یه ندایی ازت می پرسه:
- آهاااای!! تو طرف ِ کی هستی؟؟؟

و ارزش اون روز ِ تو، معادل ِ تمااااااام زندگیته.

سعی کن اینو بفهمی که:

جشن نوروز ِ جمشیدی، بعد از زمستان و خانه تکانی، پدید میاد.

و جشن ِ عروسی ِ داماد ِ دختران ِ غَزَلها، بعد از بلاها و پائین آمدن ِ داس ِ آسمانی، پیش میاد.

و فجر ِ محمّدی، پس از اضطرار و کرب ها و بلاها، طلوع میکنه.

رسیدن به اون روز زیبا، شرط داره.

اونم اینه که باید بچسبی به فرش خونه ات.

یعنی تمام تمرکزت رو بذار روی اینکه عیب ها و گناهان خودت رو اصلاح کنی.

و سعی کن خوب شدن رو تمرین کنی.

"پرهیزکاری و درستکاری" رو آروم آروم تمرین کن در خودت و با اطرافیانت.

و کااااملا دور شو از تمام ِ موضوعات مختلف اجتماعی و عقیدتی و گروهی و هیجانی و سیاسی و اخبارها و غیره.

فقط و فقط خودت رو تبدیل به آدم خوبی کن.

آدمی شو با سه ویژگی:

*** پرهیزکار شو.

*** درستکار شو.

*** وفادار شو.

(* تا در روز موعود، انتخاب بشی)

این فرمان ِ ائمه است:

بچسب به فرش، و از اهریمنها دوری کن.
فرشی از فرش های خانه ات شو، و از اهریمنها دوری کن.
در خانه ات پناه بگیر، و از اهریمنها دوری کن.
خودت را به خواب بزن، و از اهریمنها دوری کن.

پی نوشت:
* برگه ی اول؛ صحنه هایی از فیلم دزدان دریایی کارائیب سه، با عنوان ِ "پایان ِ دنیا".