بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم :
تسلیم محض، همچون سفینه ای تو را لایه به لایه از آن عوالم یکی پس از دیگری گذر داده و پایین می آورد. از اَلطَف به لطیف.
تصویر جهانهای میانی یکی یکی باز می شوند و تو اینگونه ادراکات هر عالَمی را مشاهده خواهی نمود، آن هم بی وحشت و بی اضطراب. زیرا نه این است و نه آن اکنون برای تو به همین است و هم آن تبدیل شده است. تو در صلح کلی.در امنیتی. زیرا با رائحه ذات متعال آمده ای.
بدان که در این سیر تنها شرطی که باید رعایت کنی این است که هرگز از کیفیت تسلیم محض خارج نشوی. آن به مثابهٔ سفینهٔ توست. باید کاملاً بی خواهش و بی آرزو باشی. جذب هیچ جذابیتی نشوی و صرفاً مشاهده گر باقی بمانی.
ای دوست، کافیست این راه یکبار باز شود. آن هم از طریق خودت و از عمق وجود خودت. و چون یکبار، فقط یکبار باز شود، کار گذر، بر تو آسان شده است.
ویادت باشد که راه رو به بالا همان راه رو به پایین است.دو راه نیست. یک راه است. و مفاهیم بالا و پایین فقط به آن بستگی دارد که تو کجا ایستاده باشی.
پس نیک دریاب که آن چه گفتم چیزی نیست جز سلوک بر اساس لا اله اِلّا الله. با نفی آغاز کن!
با نه این و نه آن! و آن گاه ایجاب خود به ظهور خواهد رسید بی آن که ذهن تو چیزی را ساخته باشد.
نَفْس ات را رو به پایین هدایت کن :
برای اینکه رو به بالا روی، باید پیش از آن رو به پایین آمده باشی. راه بالا، از پایین می گذرد. از مسیر تواضع!
سیر تکاملی نفس، رو به پایین است. چه نفس ابتدا ناری است، سرکش و آتشین است. متکبرانه قصد بالا را دارد و این همان نفس امّاره است.
همان نفس شیطانی است که هرگز حاضر به سجده نیست. اما چون به اصلاح خود قیام کنی و مرتبه ای پایین تر بیایی، نفس هوایی می شوی، نفس لوّامه می گردی. وجدانت بیدار می شود. و چون با سلوک پیگیرت، باز پایین تر بیایی، نفس مائی می شوی، به نرمی و لطافت آب، نفس مُلهمه می گردی و آگاهیِ آرامش بخش سراغت می آید. و آن گاه که پایین تر روی، آنگونه که سراپای وجودت تواضع گردد، خاکی می شوی. ترابی می گردی. نفس مطمئنه ای. و اینجاست که لایق سجده ملائکه گشته ای. تو با پایین آمدن، بالا رفته ای! دریاب نکته را! ای دوست، به پایین پایت بنگر! چشمه آنجاست! درست زیر پایت!(پایان)
قسمت دوم :
تسلیم محض، همچون سفینه ای تو را لایه به لایه از آن عوالم یکی پس از دیگری گذر داده و پایین می آورد. از اَلطَف به لطیف.
تصویر جهانهای میانی یکی یکی باز می شوند و تو اینگونه ادراکات هر عالَمی را مشاهده خواهی نمود، آن هم بی وحشت و بی اضطراب. زیرا نه این است و نه آن اکنون برای تو به همین است و هم آن تبدیل شده است. تو در صلح کلی.در امنیتی. زیرا با رائحه ذات متعال آمده ای.
بدان که در این سیر تنها شرطی که باید رعایت کنی این است که هرگز از کیفیت تسلیم محض خارج نشوی. آن به مثابهٔ سفینهٔ توست. باید کاملاً بی خواهش و بی آرزو باشی. جذب هیچ جذابیتی نشوی و صرفاً مشاهده گر باقی بمانی.
ای دوست، کافیست این راه یکبار باز شود. آن هم از طریق خودت و از عمق وجود خودت. و چون یکبار، فقط یکبار باز شود، کار گذر، بر تو آسان شده است.
ویادت باشد که راه رو به بالا همان راه رو به پایین است.دو راه نیست. یک راه است. و مفاهیم بالا و پایین فقط به آن بستگی دارد که تو کجا ایستاده باشی.
پس نیک دریاب که آن چه گفتم چیزی نیست جز سلوک بر اساس لا اله اِلّا الله. با نفی آغاز کن!
با نه این و نه آن! و آن گاه ایجاب خود به ظهور خواهد رسید بی آن که ذهن تو چیزی را ساخته باشد.
نَفْس ات را رو به پایین هدایت کن :
برای اینکه رو به بالا روی، باید پیش از آن رو به پایین آمده باشی. راه بالا، از پایین می گذرد. از مسیر تواضع!
سیر تکاملی نفس، رو به پایین است. چه نفس ابتدا ناری است، سرکش و آتشین است. متکبرانه قصد بالا را دارد و این همان نفس امّاره است.
همان نفس شیطانی است که هرگز حاضر به سجده نیست. اما چون به اصلاح خود قیام کنی و مرتبه ای پایین تر بیایی، نفس هوایی می شوی، نفس لوّامه می گردی. وجدانت بیدار می شود. و چون با سلوک پیگیرت، باز پایین تر بیایی، نفس مائی می شوی، به نرمی و لطافت آب، نفس مُلهمه می گردی و آگاهیِ آرامش بخش سراغت می آید. و آن گاه که پایین تر روی، آنگونه که سراپای وجودت تواضع گردد، خاکی می شوی. ترابی می گردی. نفس مطمئنه ای. و اینجاست که لایق سجده ملائکه گشته ای. تو با پایین آمدن، بالا رفته ای! دریاب نکته را! ای دوست، به پایین پایت بنگر! چشمه آنجاست! درست زیر پایت!(پایان)
- ۲۲۱
- ۰۴ شهریور ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط