تو همون حوری که پرتوفکند برکوه دشت

تو همون حوری که پرتوفکند برکوه دشت
عشق لیلایی که مجنونی ازت سیرنگشت

بی توهیچ دشتی نپوشد پبرهن سبز بتن
لاله ی صحرا عزا دار شود چون دل من

توهمون ماه میون آسمونی ، به یقین..
که بشب تاثیربگذاری، بدریا،و زمین..

لب ساحل موج دریا بی تو غمگین می شود
دل دریاها به انوار تو رنگین می شود

تو همون ابر بهارانی که مانند تو نیست
کاسه ی شاه و گدا  زیر رحمتت یکیست

دل شیدایی من درسینه آرام می طپد
نیمه شبها باده نوش لعل لبهات می شود