هوا تاریکه و خورشید

هوا تاریکه و خورشید
رو دوشِ ابر خوابیده
از این دنیایِ دیوونه
یکی خوشبختیو چیده

جهان یخ بسته اما من
دلم دنیای آتیشه
زیرِ یک بغض طولانی
داره آروم له میشه

توی خواب و تو بیداری
همش کابوس می بینم
که ازیک باغِ پر غصه
دارم اندوه می چینم

هوا دلگیر و تب داره
سیاهی داره می تازه
میونِ شاخه های بید
کلاغی خونه می سازه

دلم آشوبه و انگار
یکی دنبالم افتاده
دارم از ترس می لرزم
سکوتم غرقِ فریاده

شبیه بچه آهویی
که زیر پنجه ی شیره
ته این خواب وحشتناک
دلم هر بار می میره

#آذین_قانع