بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
آیه‌ مورد سؤال: وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ وَإِنْ تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا - و شما هرگز نمى‏ توانيد ميان زنان عدالت كنيد هر چند بر عدالت حريص باشيد پس به يك طرف يكسره تمايل نورزيد تا آن زن ديگر را سرگشته =بلا تكليف رها كنيدو اگرسازش نماييد و پرهيزگارى كنيد يقينا خدا آمرزنده مهربان است.(سوره نساء آیه 129)
اکنون در میان این همه آیه، برای مصداق ضرورت تعلیم قرآن کریم توسط معلمان وحی اهل عصمت علیهم السلام به این آیه اشاره شده و بیان شده که خدا چرا خودش واژه‌ی محبت را نفرموده است و اهل بیت علیهم السلام گفته‌اند؟!
خداوند متعال در قرآن مجید، خود دستور به تأمل و تفکر در آیات می‌دهد و البته اهل عصمت علیهم السلام، که عالم به وحی و علم لدنی هستند، آیات را می‌شکافند تفسیر می‌نمایند، تا چگونگی تأمل و تفکر را نیز بیاموزیم.
به عنوان مثال: چگونه علوم نظری را از علوم عملی - شریعت، تشخیص دهیم؟ چگونه فرق بین اصول با فروع را بدانیم؟ یا چگونه بفهمیم که کجا بُعد روانی موضوع بحث است و کجا احکام و حقوق؟ حال دقت فرمایید که احکام چگونگی ازدواج، طلاق، ارث، دیه، یا نماز، روزه و ...، همه قوانین و باید نبایدهای اجرایی می‌باشند.
رعایت عدالت، در هر امری که اختیارش به دست انسان باشد، یک امر عقلی و شرعی واجب است که اگر رعایت نشود، حتماً ظلم واقع می‌گردد.
اما، رعایت عدالت، از سنخ عمل است، نه احساسات و عواطف. مگر می‌شود کسی را مجبور کرد که دو شهر در یک کشور، یا دو همکار در یک کارگاه، یا دو دوست یا حتی دو فرزند را از هر حیث به یک اندازه دوست داشته باشد؟! پس میزان و چگونگی دوست داشتن، زیاد هم دست خود ما نیست و در ضمن یک کار عملی نیست؛ بلکه یک عاطفه‌ قلبی می‌باشد.
اما ازدواج، یک کار عملی است و عدالت در رفتار با همسر نیز یک کار عملی است. لذا در یکجا می‌فرماید: اگر نمی‌توانید و یا حتی می‌ترسید که نتوانید این عدالت عملی را رعایت کنید، به همان یک همسر بسنده نمایید.- فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً.(ادامه دارد...)