دو ستاره به گوش هایش داشت

دو ستاره به گوش هایش داشت
دستبندش ، دونیمه از یک ماه
گردن آویزی از گُل ِ مریم
قامتش مثل سروها ، دلخواه

چشم هایش شبیه نرگس ها
گُل ِنرگس ، گُل ِ زمینی بود
او دوتا چشم ِ آسمانی داشت
کارش ، اعجازآفرینی بود

آه اگر دوره ی "داوینچی" بود ،
چه لبی داشت ،مثل ِ نقاشی
مینیاتوری از " کمال الملک "
شاهکاری به روی یک کاشی

در تبارش که شک نکردم هیچ
نسل ِ زن های ایلخانی بود
شرم از گوشه ی لب اش ،جاری
او ، " پریماه" ِ مهربانی بود

چشمه ها ، تووی چشم ِ او،هربار
رنگ خود را نگاه می کردند
بس فریبنده بود ، چشمانش
خنده بر قرص ِماه می کردند

او "مارال" شد که آتشم بزند
" گُل محمد" شدم ،شراره زدم
" زیورم" در میان ِخانه ، ولی
سر به رویای یک ستاره زدم

هیچ کس در خیال ِفردا نیست
آه از عشق ! قصه ها دارد
داستانی نوشته شد انگار
قلم اش را فقط خدا دارد
____________________________

دل سپردن اگر چه رویایی است ،
مرگ پایان ِ دل سپردن ِ ماست
قصه مان فرق می کند ، این جا
آرزوها ، گرسنه مردن ِ ماست

#سیدجلیل_سیدهاشمی

آتشکده آذران ، لینک ورود به کانال
---------------------------------------------------
گل محمد ، مارال ،زیور سه شخصیت
از رمان " کلیدر" دولت آبادی