ساحلهای مرجانی را

ساحل‌های مرجانی را
به تماشا نشسته‌ای که
صخره‌هایی زیبا و سخت دارند..؟
که امتدادِ خواهش هر موج
در ابتدای محکمِ ساحل اجابت نمی‌شود..

شبیه ساحلی که
در سرِ سختِ مرجانی‌اش
حرفِ حسابِ عشقِ هیچ موجی فرو نمی‌رود،
بر حرفِ دلدادگیِ شعرهایم
همیشه چَشم فرو بَستی.. تا
بعد از هر خواهشِ شاعرانه
موجی چروکیده گردم که
به تنهاییِ دریاوارِ خویش باز می‌گردد..
تا خویشتنِ خویش را
رها کند در میانِ قطراتِ دلتنگی که
گونه‌های شعرش را
خیسِ خاطراتی گنگ می‌کنند..