آهای آیندگان

آهای آیندگان!

شما که از دل توفانی بیرون می‌جهید
که ما را بلعیده است.
وقتی از ضعف‌های ما حرف می‌زنید
یادتان باشد
از زمانه سخت ما هم چیزی بگویید.
به یاد آورید که ما بیش از کفش‌هامان کشور عوض کردیم.
و نومیدانه میدان‌های جنگ را پشت سر گذاشتیم،
آنجا که ستم بود و اعتراضی نبود.

این را خوب می‌دانیم:
حتی نفرت از حقارت نیز
آدم را سنگدل می‌کند.
حتی خشم بر نابرابری هم
صدا را خشن می‌کند.
آخ، ما که خواستیم زمین را برای مهربانی مهیا کنیم
خود نتوانستیم مهربان باشیم.
اما شما وقتی به روزی رسیدید
که انسان یاور انسان بود
درباره ما
با رأفت داوری کنید!

👤#برتولت_برشت
دیدگاه ها (۱)

دلگرمی توبال‌های من‌اندچیزی بگوگاهی چنانم بی توکه عبور سایه‌...

برای همه‌ی ماهمه‌ی روزهافراموش می‌شوندبه جزهمان یک‌روزکه نشا...

خانه‌ام ابریستیکسره روی زمین ابریست با آن.از فراز ِ گردنه  ،...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط