لابد توهم یک روزی جا ماندی،

لابد توهم یک روزی جا ماندی،
از رویایی که خودت ساخته بودیش
مثل من...
این شهر پر است از آدمهای جا مانده،
جا مانده توی گذشته،
جا مانده توی خاطرات،
جا مانده تو چشمانِ یک نفر...
این شهر پر است از کسانی که تاوانِ کار یک نفر را،
از یک نفر که بی خبر از همه چیز
از راه آمده میگیرند...
لابد من هم همان قربانیِ بی تقصیرِ بی خبر از همه چیز و همه جابودم...