بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
لقای حق به معنای عام آن ، یعنی ملاقات حق در همه‌ جا و در همهٔ پدیدارها و موجودات. زیرا حق، مطلق و همه‌گیر است. یگانه‌ای است که در هر کجا و ناکجا حضور دارد.
‌بدان هیچ موجود بی‌حقی وجود ندارد.
هر مخلوقی دارای مرتبتی از حق است.
حال چه ذهن تو آن موجود را بد بینگارد چه خوب. زیرا هیچ‌کس و هیچ چیز نمی‌ تواند بدون دریافتی از حق پا به عرصهٔ وجود نهد.
‌در این جهان، مخلوقِ مطلقاً بی‌حق نمی‌ یابی.
از این منظر هم خداباور حق دارد و هم خدانا باور.
هم مار و کژدم حق دارد هم آهوی خُتَن. زیرا همه را حضرت حق آفریده است. همه به نسبتی وصل به اویند و حیات از او گرفته‌اند.
به عبارتی دیگر هیچ باطل مطلقی وجود ندارد. باطل امری نسبی است. وقتی زنگار باطل از چیزی زدوده شود، حقش نمایان می‌شود.
‌حال می‌خواهم یک اصل و قاعدهٔ مهم و کارآمد باطنی را برایت بازگو کنم تا در زندگی از آن به نیکی بهره‌ مند گردی.
‌هرگاه سخن و خواسته‌ای به حق داری، با آن بخش از حقِ مستتر در وجود مخاطب‌ ات توجه کن و با آن سخن بگو! واضح‌ و روشن بگو. محترمانه بگو. زیرا داری با حق سخن می‌گویی!
آنگاه ببین که دراندک زمانی چگونه کارت کارستان می‌شود!
‌تنها نکته اینست که خود تو نیز باید از بخش حق وجودت سخن بگویی. بدون هیچگونه فریبکاری و سوء استفاده.
زیرا رعایت قانون هماهنگی در این قاعده الزامی است.
نمی‌توان با نیتی پلید و خود خواهانه با حق سخن گفت و فایده برد.
و اما وقتی حق با حق سخن بگوید، شک نکن که آن امر، به حق شدنی است.