وقتی دلش گرفت جهان را قفس کشید

وقتی دلش گرفت جهان را قفس کشید
تنها مرا کشید و تو را هم نفس کشید

در بهت و خلسه وحس عجیب من
چرخ زمانه زندگیم راعبس کشید

دردو عذاب ومحنت و دوری برای من عشق و غرورو قلب تورا خارو خس کشید

یک لحظه هم به بودن تو دلخوشم نکرد
بعد از عذاب مفرط من یک نفس کشید
از دست این زمانه ی ناکوک ونامراد
طعم لبان قرمز یارم ملس کشید

با ما وفا نکردو نخواهد ،چرا که او
وقتی دلش گرفت جهان را قفس کشید

حلیمه خاتون ثاقب
باران